Arapçada Zaman Kalıpları: Kullanım Alanları ve Türkçedeki Zamanlarla Karşılaştırılması Yazarlar

By Şimşek, Mehmet, Ali, Ph.D.

Book Id: WPLBN0100303783
Format Type: PDF eBook:
File Size: 0.1 MB
Reproduction Date: 6/24/2021

Title:	Arapçada Zaman Kalıpları: Kullanım Alanları ve Türkçedeki Zamanlarla Karşılaştırılması Yazarlar
Author:	Şimşek, Mehmet, Ali, Ph.D.
Volume:
Language:	Turkish
Subject:	Non Fiction, Social Sciences, Arabic Language
Collections:	Authors Community, Literature
Historic Publication Date:	2021
Publisher:	Oku Okut Yayınları

Member Page:	Oku Okut Publishing
Citation APA MLA Chicago Ph.D. Mehmet Ali Şimşe, B. P., & Arkan, Z. (2021). Arapçada Zaman Kalıpları: Kullanım Alanları ve Türkçedeki Zamanlarla Karşılaştırılması Yazarlar. Retrieved from http://www.self.gutenberg.org/

Description
Time is a phenomenon interlinked with an act because an act must occur at a specific time. There are three foundational times in all languages. These are past, present, and future. The time of occurrence for a specific action is indicated in Arabic by the verb because it expresses the time of action. Verbs in Arabic get separated into three forms: the perfect, the imperfect, and the imperative, a version derived from the imperfect. The basis of the time system in Arabic is com-posed of these three forms. The perfect indicates the past, the imperfect indicates both the present and the future, and the imperative indicates the future time. These times ex-pressed by verbs are morphological times which the verbs provide inde-pendent of any context. Time can also be expressed with forms other than verbs. These forms are the active participle, the passive participle, the verbal noun, and the infini-tive. Time expressions of these forms occur when used within sentenc-es. This is called syntactical time. Syntactical time can only be understood by looking at the whole sentence. Because the factor that expresses the tense, here, is the fluency of the sentence and the context of it, rather than the forms used. When associated with syntactical time, the perfect can re-fer to present tense and future tense. The same goes for the imperfect as well, it may refer to the past tense. The time indicated by the verbs and the other forms -which act as verbs- can be inferred with the knowledge of their either linguistic or situational context. Prepositions especially provide for these tense changes that occur in sen-tences. For example, the imperfect verb used with لَـمْ and لَمَّا indicates the past tense, and the perfect verb used with the conditional preposition إِنْ refers to the future tense. The imperfect verb; except for لَـمْ and لَمَّا, when it comes as meczum or as mansup, refers to past tense, and refers to future tense when it gets used as merfu. Therefore, to understand the tense of a sentence in Arabic one must rec-ognize the prepositions in it. Apart from prepositions, which provide lin-guistic context, the expression of time can also be determined by the situa-tion at the moment of utterance. The situational context, which we call hâlî karine, plays a major role in determining the tense expressed by verbs and nouns which get used instead of verbs. In the first part of our study, The Forms of the Time in Arabic, Their Places in Use and Comparison with the Times in Turkish, occurrences of the mor-phological and the syntactical times are observed along with their usage areas. In the second part, Arabic counterparts of Turkish Forms of time are given and compared. By doing so, it is aimed to make learning and teaching the forms of time, in Turkish and Arabic Languages, easier.

Summary
Zaman, eylemle iç içe olan bir olgudur. Çünkü eylemlerin bir zaman içinde gerçekleşmesi gerekir. Bütün dillerde temel olan üç zaman vardır. Bunlar: Geçmiş zaman, şimdiki zaman ve gelecek zamandır. Eylemin gerçekleştiği zaman, Arapçada fiil ile ifade edilir, zira fiiller, eylemin gerçekleştiği zamanı ifade etmek için vardır. Arapçada fiil; mazi, muzari ve muzari fiilin bir versiyonu olarak kabul edilen emir fiili olarak üçe ayrılır. Bu üç kalıp Arapçada zaman sisteminin temelini oluşturur. Mazi fiil geçmiş zamanı, muzari fiil şimdiki ve gelecek zamanı, emir fiili ise gelecek zamanı ifade eder. Fiillerin ifade ettiği bu zamanlar, fiillerin hiç bir karine olmaksızın kendi içinde sağladıkları sarfî zamandır. Zaman, fiil dışında bazı kalıplarla da ifade edilebilir. Bunlar: ism-i fail, ism-i meful, isim fiili ve mastardır. Bu kalıpların zaman ifadesi cümle içinde kullanıldığında ortaya çıkar. Bu ise nahvî zamandır. Nahvî zaman cümleyi bir bütün olarak ele almakla anlaşılır. Çünkü burada zamanı belirleyen faktör, zaman kalıbından çok cümlenin akışı ve cümle içindeki karinelerdir. Bu açıdan yani nahvî zaman açısından bakınca mazi fiil şimdiki ve gelecek zamana delalet edebilir. Aynı şekilde muzari fiil geçmiş zamanı da ifade edebilir. Fiillerin ve fiil dışındaki kalıpların -ki bunlar fiil gibi hüküm görürler- ifade ettikleri zamanlar, cümle içindeki -ister lafzî ister hâlî olsun- karinelerin bilinmesiyle anlaşılır. Cümle içinde meydana gelen bu zaman değişikliklerini özellikle edatlar sağlar. Örneğin: لَـمْ ve لَمَّا ile kullanılan muzari fiil geçmiş zamana, şart edatı إِنْ ile kullanılan mazi fiil gelecek zamana delalet eder. Muzari fiil; لَـمْ ve لَمَّا dışında meczum ya da mansup olarak gelince gelecek zaman, merfu olarak gelince de geçmiş zaman ifade edebilir. Dolayısıyla, Arapça bir cümlede zamanın anlaşılabilmesi çoğunlukla edatların bilinmesine bağlıdır. Edatlar -ki bunlar lafzî karinelerdir- dışında zaman ifadesini belirleyen diğer bir karine de sözün söylenme ânındaki durumdur. Hâlî karine olarak adlandırdığımız bu karine, fiil ve fiilimsilerin (fiil manasında kullanılabilen isimlerin) ifade ettiği zamanın belirlenmesinde büyük rol oynar. İki bölümden oluşan “Arapçada Zaman Kalıpları, Kullanım Alanları ve Türkçedeki Zamanlarla Karşılaştırılması” adlı çalışmamızın birinci bölümünde bu sarfî ve nahvî zaman ifadelerinin ortaya çıktığı yerler, kullanım alanları ile birlikte incelenmiştir. İkinci bölümde ise Türkçe zaman kalıplarının Arapça karşılıkları verilmiş ve karşılaştırılması yapılmıştır. Böylece zaman ifadelerinin Arapça ve Türkçe açısından öğrenim ve öğretiminin kolaylaştırılması amaçlanmıştır.

Excerpt
Time is a phenomenon interlinked with an act because an act must occur at a specific time. There are three foundational times in all languages. These are past, present, and future. The time of occurrence for a specific action is indicated in Arabic by the verb because it expresses the time of action. Verbs in Arabic get separated into three forms: the perfect, the imperfect, and the imperative, a version derived from the imperfect. The basis of the time system in Arabic is com-posed of these three forms. The perfect indicates the past, the imperfect indicates both the present and the future, and the imperative indicates the future time. These times ex-pressed by verbs are morphological times which the verbs provide inde-pendent of any context. Time can also be expressed with forms other than verbs. These forms are the active participle, the passive participle, the verbal noun, and the infini-tive. Time expressions of these forms occur when used within sentenc-es. This is called syntactical time. Syntactical time can only be understood by looking at the whole sentence. Because the factor that expresses the tense, here, is the fluency of the sentence and the context of it, rather than the forms used. When associated with syntactical time, the perfect can re-fer to present tense and future tense. The same goes for the imperfect as well, it may refer to the past tense. The time indicated by the verbs and the other forms -which act as verbs- can be inferred with the knowledge of their either linguistic or situational context. Prepositions especially provide for these tense changes that occur in sen-tences. For example, the imperfect verb used with لَـمْ and لَمَّا indicates the past tense, and the perfect verb used with the conditional preposition إِنْ refers to the future tense. The imperfect verb; except for لَـمْ and لَمَّا, when it comes as meczum or as mansup, refers to past tense, and refers to future tense when it gets used as merfu. Therefore, to understand the tense of a sentence in Arabic one must rec-ognize the prepositions in it. Apart from prepositions, which provide lin-guistic context, the expression of time can also be determined by the situa-tion at the moment of utterance. The situational context, which we call hâlî karine, plays a major role in determining the tense expressed by verbs and nouns which get used instead of verbs. In the first part of our study, The Forms of the Time in Arabic, Their Places in Use and Comparison with the Times in Turkish, occurrences of the mor-phological and the syntactical times are observed along with their usage areas. In the second part, Arabic counterparts of Turkish Forms of time are given and compared. By doing so, it is aimed to make learning and teaching the forms of time, in Turkish and Arabic Languages, easier.

Table of Contents
İÇİNDEKİLER ÖNSÖZ 5 GİRİŞ 9 BİRİNCİ BÖLÜM ARAPÇADA ZAMAN KALIPLARI VE KULLANIM ALANLARI 1. Mazi Fiil 15 1.1. Tanımı 15 1.2. İfade Ettiği Zamanlar 16 1.2.1. Geçmiş Zaman 17 1.2.2. Gelecek Zaman 52 1.2.3. Şimdiki Zaman 72 1.2.4. Süreklilik 81 1.3. Mazi Fiilin Geçmiş ve Gelecek Zamanın Her İkisini de İfade Edebileceği Durumlar 84 1.3.1. كُلَّمَا ile Kullanımı 85 1.3.2. حَيْثُ ile Kullanımı 85 1.3.3. Tahdid Edatları ile Kullanımı 86 1.3.4. Tesviye Hemzesi ile Kullanımı 86 1.3.5. Sıfat ve Sıla Cümlesinde Kullanımı 88 1.4. Mazi Fiilin Atfedilmesi 89 2. Muzari Fiil 92 2.1. Tanımı 92 2.2. İfade Ettiği Zamanlar 93 2.2.1. Şimdiki Zaman 94 2.2.2. Gelecek Zaman 106 2.2.3. Süreklilik 157 2.2.4. Geçmiş Zaman 160 2.3. Muzari Fiilin Atfedilmesi 177 3. Emir Fiili 180 3.1. Tanımı 180 3.2. İfade Ettiği Zamanlar 180 3.2.1. Gelecek Zaman 181 3.2.2. Süreklilik 182 3.2.3. Geçmiş Zaman 184 3.2.4. Mutlak Zaman 185 4. Mastar 187 4.1. Tanımı 187 4.2. İfade Ettiği Zamanlar 188 4.2.1. Şimdiki Zaman 190 4.2.2. Gelecek Zaman 192 4.2.3. Geçmiş Zaman 196 5. İsim Fiilleri 197 5.1. Tanımı 197 5.2. İsim Fiillerinin İfade Ettiği Zamanlar 200 5.2.1. Emir Fiil Manasında Geçmiş Zaman, Gelecek Zaman veya Süreklilik İfade Etmesi 200 5.2.2. Mazi Fiil Manasında Geçmiş Zaman İfade Etmesi 201 5.2.3. Muzari Fiil Manasında Şimdiki Zaman İfade Etmesi 202 6. İsm-i Fail 204 6.1. Tanımı 204 6.2. İsm-i Faillerin İfade Ettiği Zamanlar 204 6.2.1. Şimdiki Zaman 208 6.2.2. Gelecek Zaman 213 6.2.3. Geçmiş Zaman 216 6.2.4. Süreklilik 220 6.3. İsm-i Failin Muzari Fiil Yerine Kullanıldığı Yerler 222 6.4. İsm-i Failin Atfı 224 6.5. Mübâlağalı İsm-İ Fail 225 7. İsm-i Meful 227 7.1. Tanımı 227 7.2. İsm-i Meful’un İfade Ettiği Zamanlar 227 8. Sıfat-ı Müşebbehe 232 8.1. Tanımı 232 8.2. Sıfat-ı Müşebbehe’nin İfade Ettiği Zamanlar 232 9. İsm-i Tafdil 235 9.1. Tanımı 235 9.2. İfade Ettiği Zamanlar 237 10. İsim Cümlesi (Mübteda-Haber) 238 İKİNCİ BÖLÜM TÜRKÇEDE ZAMAN KİPLERİ VE BUNLARIN ARAPÇADA İFADE EDİLİŞ BİÇİMLERİ 1. Yalın Zaman Kipleri 243 1.1. Geniş Zaman Kipi 243 1.2. Şimdiki Zaman Kipi 246 1.3. Görülen Geçmiş Zaman (Di'li Geçmiş Zaman) Kipi 249 1.4. Öğrenilen Geçmiş Zaman (Miş'li Geçmiş Zaman) Kipi 252 1.5. Gelecek Zaman Kipi 256 1.6. Emir Kipi 257 1.7. Şart (Dilek-Şart) Kipi 258 1.8. İstek Kipi 260 1.9. Gereklik Kipi 261 2. Birleşik Zaman Kipleri 263 2.1. Hikâye Kipi 263 2.2. Rivâyet Kipi 266 2.3. Şart Kipi 270 3. Katmerli Birleşik Zaman Kipleri 272 3.1. Hikâyenin Şart Kipi 272 3.2. Rivâyetin Şart Kipi 273 4. İsim Fiili 276 SONUÇ 279 KAYNAKÇA 281 DİZİN 287